Zwyczaj święcenia pokarmów przywędrował do Polski z Zachodu Europy około XII wieku. Początkowo pokarmy święcono w domach. Należało poświęcić wszystko to, co miało być spożyte na śniadanie wielkanocne. Póżniej świecono pokarmy na powietrzu - pod krzyżem. W końcu XVIII wieku święcenie przeniosło się do świątyń i tak jest do dziś. Dzisiaj w koszykach niesionych do święcenia można znaleźć wszystko - byle było dużo i kolorowo. Tymczasem - dobór potraw w koszyku nigdy nie był przypadkowy. Od wieków każdy Boży dar symbolizował coś innego - uznawanego przez tradycje.
Do 7 potraw należały obowiązkowo:
Chleb - pokarm podstawowy niezbędny do życia.
Jajko - dowód na odradzające się życie.
Sól - minerał życiodajny, bez soli nie ma życia. To także oczyszczenie - samo sedno istnienia i prawdy.
Wędlina - zapewnia zdrowie i płodność
Chrzan - zawsze był starym ludowym znamieniem wszelekiej siły fizycznej i krzepy.
Ciasto - jako symbol umiejętności i doskonałości gospodyń domowych
Koszyk z wikliny - słomy wyścielony białą serwetą i przybrany zieleniną - jest oznaką radości.
Baranek - na cześć tryumfu Chrystusa. repliche orologi
Cieszymy się, że możemy wspierać przedsięwzięcia, których celem jest kultywowanie miejscowych tradycji oraz obyczajów.